Angst en agressie zijn emoties, die zowel van mens als dier helpen overleven.  Als ik mij bedreigd voel door bv. brand, dan voel ik angst. Angst geeft  een signaal naar de hersenen om te vluchten! De hersenen geven op hun beurt een signalen aan het lichaam: ademhaling en hartslag worden versneld en er worden snel grote hoeveelheden adrenaline aangemaakt. Het doel is mij in staat te stellen te vluchten, zodat ik kan overleven.

 

Wat doet agressie met mij?

Als ik mij bedreigd voel in een meer gelijkwaardige situatie, zal ik eerder agressie, boosheid voelen. Lichamelijk gebeurt er echter hetzelfde: snellere hartslag en ademhaling, en grote hoeveelheden adrenaline in mijn lichaam om mij voor te bereiden een "gevecht" aan te gaan.

 

Verschillen tussen vroeger en nu: gevolg gejaagdheid !

Het eerste verschil is, dat wij meestal geen grote lichamelijk inspanningen meer leveren als wij bang of boos zijn. Dit heeft grote gevolgen, want het betekent dat ons lichaam in de “gevaarstand” blijft staan. De ademhaling en hartslag blijven versneld en het adrenalinegehalte in ons bloed veel te hoog. Daarom hebben veel mensen last van een voortdurend opgejaagd gevoel: alles gehaast doen, niet meer stil kunnen zitten of “niets” kunnen doen. Bij een angstbehandeling is het daarom ook vaak nodig het lichaam weer in balans te brengen.

 

Een tweede belangrijke verschil is, dat wij ons ook bedreigd kunnen voelen door onze binnenwereld, onze eigen gedachten. Van welke gedachten word ik angstig of depressief? Zijn die gedachten eigenlijk wel waar? En, zo nee, welke gedachten zijn dan wel waar? Wat zijn “voedende” gedachten, gedachten waar ik mij beter door voel? (zie ook bedreigende kernovertuigingen bij depressie).

 

Dwang zie ik  als een symptoom, een uitingsvorm van angst, een ineffectieve manier om met angst om te gaan, waardoor de dwang zich meestal ook steeds uitbreidt. Ze valt daarmee gedeeltelijk onder angstbehandeling.